My sweetheart

ในยามเช้าอันสดใส

ก๊อก ก๊อก “ขอโทษขอรับ นายน้อยอรุณสวัสดิ์ขอรับ ได้เวลาตื่นนอนแล้วขอรับ”

“อืม อื้ออออ”

. . . .

“ชาแดงวันนี้ กระผมเตรียมนิวมูนดร็อบกับช็อกเบอรี่สามชนิดหน้าผลไม้ไว้ให้ขอรับ”ร่างสูงรินชาให้มาสเตอร์ตัวน้อย

“หึ กลิ่นหอมดีหนิ”ร่างเล็กสูดดมกลิ่นของชาเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆจิบลงคออย่างช้าตามแบบผู้ดี

ร่างสูงยืนมองร่างบางนิ่งอยู่นานจนร่างบางร้องทัก

“เซบาสเตียนนายเป็นอะไรหน่ะ” ร่างบางนิ่วหน้าอย่างสงสัย

“ป่าวขอรับ กระผมก็แค่ไม่เข้าใจว่าขนมที่พวกมนุษย์ชมว่าอร่อยนักอร่อยหนามันจะอร่อยถึงขนาดนั้นเลยหรือ”ร่างสูงแก้ต่างอย่างไม่มีพิรุธ

“อ้ำถ้าอยากรู้ก็กินดูสิ”ร่างบางคาบสตอเบอรี่เอาไว้ในปากแล้วยื้นหน้าไปใกล้ร่างสูงอย่างจงใจยั่ว

“นะ นะ นายน้อย ทำอะไรหน่ะขอรับ”ร่างสูงหน้าเริ่มแดงไปถึงหูจากการกระทำของเจ้านาย

“ผมก็จะให้นายชิมไงว่าขนมหน่ะมันอร่อยขนาดไหน”ร่างบางค่อยๆยื้นหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

“ -///- “

“เป็นอะไรของนายกินซะสิ”

“เอ่อ..........”

“กินสิ”

“ขอรับ”ร่างสูงยื่นหน้าเข้าไปกินสตอเบอรี่ที่ปากของผู้เป็นนาย แต่สิ่งไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ปากของเขาได้ไปสัมผัสกับริมฝีปากอ่อนนุ่มของร่างบางซะได้ มันช่างอ่อนนุ่ม หวานและอร่อยกว่าสตอเบอรี่ที่อยู่ในปากเขาเสียอีก ร่างสูงเริ่มรุกล่ำเข้าไปในโพรงปากหวานอย่างจาบจ้วงจนร่างบางครางในลำคอ

“อื้อ....”ร่างบางรู้สึกว่าตัวเองหมดแรงไปซะดื้อๆเพราะรสจูบของร่างสูงที่ตนเองได้ใฝ่ฝันว่าอยากจะลิ้มลองดูสักครั้ง ร่างสูงล่ะจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง

“นายน้อยขอรับกระผมขอได้ไมขอรับ”ร่างสูงเอ่ยถามอย่างคนที่เริ่มมีอารมณ์

ร่างบางพยายามเบือนหน้าหนีไปทางอื่น”แล้วแต่นายซิ”ร่างบางเอ่ยด้วยความอาย

“งั้นกระผมไม่เกรงใจนะขอรับ”ร่างสูงก้มลงลิ้มรสริมฝีปากหวานอีกรอบอย่างหิวกระหาย

“อื้อ อืม”ร่างสูงรั่งร่างของชิเอลลงบนเตียงอย่างช้าๆก่อนจะค่อยๆถอดเสื้อออกอย่างใจเย็นแล้วจูบพรมไปทั่วร่างของนายน้อยอย่างจงใจยั่ว

“อืม”ร่างสูงครางในลำออย่างมีความสุข ก่อนจะค่อยเลื่อนมือไปยังแกนกลางของร่างบางแล้วลูดขึ้นลงอย่างช้าๆ ก่อนจะเร่งจังหวะขึ้นเรื่อย

“อ๊ะ ซะ เซ เซบาสเตียน อ๊า ชะ ช้า ช้า อ๊ะอื้อ อ่า”

“หึหึ”ร่างสูงหัวเราะอย่างจงใจยั่ว

“อึก อื้อ อ๊า”น้ำสีขาวขุ่นไหลทะลักออกมาเต็มมือและร่างของเซบาสเตียนและชิเอล ร่างสูงค่อยๆเลื่อนนิ้วของตัวเองเข้าไปในช่องแคบที่ละนิ้ว

“อื้อ อ๊ะ”ร่างสูงสอดนิ้วจนครบสามนิ้วแล้วเลื่อนเข้าออกอย่างช้าๆเพื่อให้ร่างบางได้ปรับตัว ก่อนจะเลื่อนเรียวนิ้วออกจากช่องแคบอย่างช้าๆ เนื่องจากตนเองเริ่มทนความปรารถนาของตัวเองไม่ไหวอีกต่อไป

“นายน้อยกระผมขอเข้าไปเลยนะขอรับ”ร่างสูงไม่รอคำตอบจากร่างเล็กเขาพลิกตัวของร่างบางแล้วเลื่อนแกนกายเข้าไปยังช่องแคบอย่างรวดเร็วมันช่างคับแน่นและอ่อนนุ่ม

“อ๊ะ อ๊า จะ เจ็บ เซบาสเตียนผมเจ็บ”ร่างบางร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด แต่ไม่นานความเจ็บปวดนั้นได้กลายเป็นความรู้สึกดีเข้ามาแทนที่”อา อ๊า อ๊ะเซบา.. เซบาสเตียน... อ๊ะรู้สึกอ๊า..ดีเซบาสเตียน”

“อืมนายน้อย ไปพร้อมกันนะขอรับ อื้อ”

พรวด!!!

น้ำสีขาวขุ่นทะลักเติมช่องทางรักของร่างเล็ก

“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก เหนื่อยชะมัด”ร่างบางล้มตัวลงนอนอย่างเหนื่อยอ่อน

ร่างสูงจูบพรมไปที่ใบหน้าหวานอย่างอ่อนเบา

“นายน้อย ไหนๆก็ไหนๆแล้วขออีกรอบนะขอรอบนะขอรับ”ร่างสูงยกตัวชิเอลขึ้นนั่งบนตักอย่างรวดเร็ว

“เฮ้ๆๆ นายจะทำอะไรหน่ะ ผมไม่ชอบอย่างนี่หลอกนะ”ร่างบางตกใจกับการกระทำของพ่อบ้านหนุ่ม

“นะขอรับช่วยทำตามที่กระผมขอเถอะนะขอรับ”ร่างสูงซุกหน้าลงไปที่ซอกคอขาวเนียนและขบเม้มจนเกิดรอยแดง

“แต่ แต่ว่ามันแปลกๆ”

“ไม่แปลกหลอกขอรับ”

“อ่ะ อื้อก็ได้”ร่างบางพยักหน้าเบาๆเป็นการยินยอม เซบาสเตียนดันแกนกายเข้าไปอย่างช้าๆมันช่างอ่อนนุ่มมากกว่าครั้งที่แล้วที่เขาเคยเข้าไปในร่างกายของนายน้อย

“อืม อื้อ นายน้อยรู้สึกดีใช่มั้ยขอรับ”

“อย่ามากระซิบที่ข้างหูสิ...มันจั๊กจี้”ร่างบางหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย

“นายน้อย ช่วยขยับหน่อยสิขอรับ”

“ทำ ทำยังไงล่ะชั้นไม่เคยทำหนิ”

“นายน้อยก็แค่ขยับขึ้นลงน่ะขอรับ เริ่มจากขยับขึ้นก่อน”เซบาสเตียนเลื่อนมือไปจับที่เอวของชิเอลแล้วดันร่างของชิเอลขึ้นอย่างช้าๆ

“อึก อื้อเซบาสเตียน ผม...ผมไม่...”

“หือ ไม่อะไรขอรับ ถ้านายน้อยไม่อยากทำผมคงเสียใจแย่”ร่างสูงเอ่ยอย่างน้อยใจต่อคำพูดของนายน้อย

“แต่เซบาสเตียนผม ผมไม่อยาก....”ร่างบางนิ่งเงียบลงไปสักพักก่อนจะขยับตับขึ้นลงอย่างช้าๆ”อ๊า อ๊า อ๊ะ!!!”

“อืม อื้อนายน้อย นายน้อย” ‘หึรู้สึกดีจัง ข้างในนายน้อยมัยชั่งอ่อนนุ่มเสียเหลือเกิน’ร่างสูงรอบคิดอย่างอดไม่ได้กับสัมผัสจากเรือนร่างอันอ่อนนุ่มของคนด้านบน

“อ๊ะ อ๊า อ๊า อ๊า เซ..เซบาส...เซบาสเตียน ผมไม่ไหว..อ๊ะ..แล้ว อื้อมันร้อน”

“นายน้อยทนอีกนิดน่ะขอรับ ไปพร้อมๆกันสิขอรับ อื้อ”

“อ๊า อ๊า อ๊า!!!”ของเหลวที่ขาวขุ่นไหลทะลักอยู่ในร่างบาง เซบาสเตียนได้ทอดกายออกจากร่างบางอย่างช้าๆ

“นายน้อยกระผมรักนายน้อยนะขอรับ”ร่างบางหน้าแดงซ่านไปถึงใบหูและลำคอ

“หน่ะ นายรักผมอย่างงั้นหรอ”ร่างบางเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจกับสิ่งที่ได้ยิน

“ใช่ขอรับ กระผมรักนายน้อย” ร่างสูงดึงร่างบางไปกอดอย่างบอบเบา “นอนเถอะขอรับ นายน้อยคงเหนื่อยมากแล้ว”

“อื้อ.....”ร่างบางหลับตาลงอย่างว่าง่าย

“ฝันดีขอรับ สุดที่รักของผม จุ๊บ”ร่างสูงก้มลงจูบร่างเล็กเบาๆอย่างถนุถนอม

“อืมมมมมมม”ร่างบางรอบยิ้มน้อยๆอย่างไว้ตัว